Czy małżeństwo jest wartością?

Małżeństwo najpełniej wyraża miłość - prawdziwa miłość między mężczyzną i kobietą ma formę małżeństwa. Małżeństwo jako związek sformalizowany jest pomocą w rozwoju tej miłości. Jest także pomocą dla trwałości związku, szczególnie momentach kryzysowych. Jest barierą chroniącą przed podejmowaniem pochopnych, emocjonalnych decyzji. Przysięga małżeńska jest podstawą stabilności wzajemnych relacji. Pomaga w przejściu trudnych momentów w małżeństwie. Te trudne momenty są związane z tym, że w dynamice miłości małżeńskiej można wyróżnić trzy etapy: oczarowania, rozczarowania, akceptacji drugiej osoby taką, jaką jest naprawdę. Małżeństwo daje ramy i oparcie do przejścia tych etapów. Wchodzenie w kolejne związki nieformalne, rozwody i nowe związki zatrzymują człowieka na niższych etapach rozwoju miłości – na oczarowaniu i rozczarowaniu.

Prawdziwa miłość jest trwała. Opiera się na niewzruszonej decyzji wyrażonej w przysiędze małżeńskiej. Taka przysięga jest rozwinięciem deklaracji, jakie składają sobie zakochani, że ich miłość jest na zawsze. Jeśli w miłości nie ma elementu trwałej decyzji, to jest to miłość jeszcze niepełna, niedojrzała, miłość, która powinna się rozwinąć.

Małżeństwa stwarza najlepsze warunki i przestrzeń do aktywności seksualnej. Aktywność ta związana jest podjęciem odpowiedzialności za drugą osobę.

Z tej perspektywy w seksie przedmałżeńskim brakuje miłości wyrażonej zobowiązaniem i wzięciem nieodwołalnej odpowiedzialności za drugą osobę i ewentualne potomstwo.

Istnieją badania, które wskazują na lepszą jakość życia seksualnego w małżeństwie, w porównaniu do aktywności seksualnej w krótkotrwałych, zmiennych związkach.

Aktywność seksualna w małżeństwie to także optymalna sytuacja w przypadku poczęcia dziecka i jego narodzin.

Małżeństwo daje kobiecie godność. Bycie małżonką to coś, co podnosi godność kobiety, która żyje z mężczyzną w związku seksualnym. Bycie żoną to bycie jedyną i wyłączną partnerką mężczyzny wobec świata zewnętrznego, kimś wobec kogo mężczyzna zobowiązał się publiczną przysięgą. Bycie żoną to coś znacznie więcej niż bycie kochanką czy „dostawczynią usług seksualnych bez zobowiązań”.

„Kim jesteś dla niego?” można spytać kobietę, która żyje w wolnym związku z mężczyzną. „Kim jesteś dla niego, skoro nie jesteś jego żoną? Kim jesteś dla niego, skoro nie uznał cię godną złożenia publicznej przysięgi?”

Małżeństwo ma wpływ na lepsze zdrowie i na długość życia. Dobre małżeństwo to lepsze zdrowie i dłuższe życie. Świadczą o tym badania empiryczne i tytuły medialne mówiące o tych badaniach np. „Żonaci żyją dłużej”.

https://biotechnologia.pl/biotechnologia/zonaci-mezczyzni-zyja-dluzej,18304

https://www.rynekzdrowia.pl/Po-godzinach/Naukowcy-zonaci-mezczyzni-zyja-srednio-dekade-dluzej-niz-pozostali,170134,10.html

Małżeństwo, jako trwały związek kochających się rodziców, daje dzieciom najlepszy fundament rozwoju, jest najlepszym środowiskiem życia i wzrastania.

Trwałe małżeństwo, jako podstawa stabilnej, kochającej się rodziny, jest fundamentem narodu, silnego państwa i trwałości cywilizacji.

Feliks Koneczny uważa, że małżeństwo monogamiczne i dożywotnie jest jednym z 4 filarów cywilizacji łacińskiej.

Amerykański socjolog rosyjskiego pochodzenia Sorokin uważa, że zanik i rozpad małżeństw (rodzin) to jedna z przyczyn upadku państw.

F. Koneczny, Obronić cywilizację łacińską, Lublin 2002

P. Sorokin, Amerykańska rewolucja seksualna, Wrocław 2020

Większa ilość małżeństw znacząco wpływa na mniejszą ilość przestępstw. Wśród mężczyzn nie zawierających małżeństwa jest większy wskaźnik przestępczości niż wśród mężczyzn żonatych.

M. Eberstadt, Adam i Ewa po pigułce. Paradoksy rewolucji seksualnej, Kraków 2019

Małżeństwo jest wzorcem chronionym przez prawo. Np. w Konstytucji RP (art. 18) jest mowa, że małżeństwo jako związek mężczyzny i kobiety jest pod opieką i ochroną państwa i jego instytucji. Prawo porządkuje też sprawy związane z majątkiem małżeństwa w sytuacji konieczności jego podziału z powodu śmierci czy rozwodu (małżeństwo daje zabezpieczenie prawne w takich sytuacjach, a w związkach nieformalnych takiego zabezpieczenia brakuje). Prawo przewiduje też dla małżeństw przywileje typu możliwość wspólnego rozliczenia podatków osobistych.

Małżeństwo było wzorcem przez wieki chronionym przez kulturę. Świadczą o tym m.in. obecne we wszystkich znanych nam kulturach zwyczaje związane z uroczystym zawarciem małżeństwa.

Małżeństwo jest wzorcem chronionym przez religie.

Dla żydów i chrześcijan małżeństwo jest wyrazem woli Boga, o czym mówi Księga Rodzaju, pierwsza księga Biblii.

W Kościele katolickim myśl tę kard. Wyszyński wyraził następująco: „Małżeństwo jest dziełem myśli i serca Boga”.

Katolicyzm rozumie małżeństwo jako sakrament, czyli znak, przez który Bóg nieustająco daje się swą łaskę mężczyźnie i kobiecie, którzy w Jego obecności złożyli sobie przysięgę miłości i wierności. Małżeństwo traktowane jest tu jako związek trwały „aż do śmierci” i nierozerwalny, o czym świadczą słowa: „Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela”.

Wskazywaniu wartości miłości małżeńskiej wiele miejsca w swym nauczaniu poświęcił Karol Wojtyła – papież Jan Paweł II.

K. Wojtyła, Miłość i odpowiedzialność

Jan Paweł II, Mężczyzną i niewiastą stworzył ich

Nie ma dobrej alternatywy dla małżeństwa w długiej perspektywie czasu.

Jeśli ludzie nie wiążą się w trwałe związki i od razu zakładają, że są one przejściowe to ostateczną konsekwencją takiego podejścia jest samotność.

Od małżeństwa są ważniejsze inne rzeczy takie jak samorealizacja, kariera zawodowa, awans, dobra sytuacja materialna. Małżeństwo ogranicza dyspozycyjność w pracy, utrudnia całkowite poświęcenie się karierze. Nie można tego pogodzić – albo samorealizacja albo małżeństwo.

Bardziej wartościowym od małżeństwa jest życie w pojedynkę. Bycie „singlem” ma wiele plusów: swoboda życia, wolność od zobowiązań, mobilność życiowa, możliwość samorealizacji. Jest to lepsza propozycja na życie niż małżeństwo, które niesie wiele problemów i ograniczeń.

Małżeństwo jest ograniczeniem wolności, utrudnia partnerom szybkie wycofanie się w razie problemów. Małżeństwo niesie dużo większe ryzyko skomplikowania sobie życia niż szansę na szczęśliwe wspólne życie. Lepsze są związki nieformalne, bo łatwo się z nich wycofać, nie ma w nich ryzyka, że niedopasowany i zły związek stanie się czymś trwałym.

W dobrym związku liczy się uczucie miłości, a nie formalności ślubne. Ważne jest uczucie, które łączy partnerów, a nie „papier”. Są związki nieformalne, które bardzo się kochają; są małżeństwa, które łączy tylko przyzwyczajenie i formalność. Ślub jest pustym rytuałem, który nic nie daje. Jest niepotrzebny i zbędny. Małżeństwo to formalizm, który zabija uczucie, dla „grób” dla miłości.

Małżeństwo jako trwały związek mężczyzny i kobiety to „skansen” i przeżytek w współczesnym świecie. Może kiedyś to ludziom odpowiadało, ale w czasach postępu jest czymś zupełnie nieadekwatnym. Dzisiaj związki z jednej strony są coraz bardziej płynne i zmienne, a z drugiej mają coraz częściej charakter homoseksualny czy biseksualny.

Małżeństwo jest instytucją „patriarchalną”, „przemocową”, „opresyjną”, krzywdzącą kobiety. Małżeństwo to sposób, w jaki mężczyźni zniewalają kobiety, to „uwięzienie” kobiet w domu i przy rodzeniu dzieci, to przekreślenie ich praw, niezależności, ambicji i marzeń.

Małżeństwo dzieli ludzi na lepszych (tych, którzy w nim są) i gorszych (tych, którzy nie mają do niego prawa tak jak np. pary homoseksualne). Ten podział sankcjonuje państwo. To jest dyskryminacja i wykluczenie.

W środowiskach LGBT formułowany jest więc postulat, że należy w ogóle znieść prawo do zawierania jakichkolwiek związków małżeńskich, bo zawsze będą one dyskryminowały tych, którzy będą żyli poza nimi. Dopiero wtedy nastanie równość.

Tak, w tonie afirmatywnym, pisze o tym T. Basiuk: „Radykalny amerykański aktywista queer Michael Warner w głośnej książce The Trouble with Normal domaga się wręcz odrzucenia dumy gejowskiej jako propagującej zakłamaną pseudoświadomość i docenienia tego, co napiętnowane i wstydliwe. W konsekwencji Warner domaga się rezygnacji z żądań wprowadzenia ślubów osób tej samej płci ponieważ małżeństwo zawsze dzieli na ludzi na tych, którzy pozostają w związkach usankcjonowanych, a przez to lepszych, i tych gorszych, pozbawionych społecznego uznania. Rozwiązaniem nie jest więc wprowadzenie małżeństw dla lesbijek i gejów, ale całkowita likwidacja instytucji małżeństwa, także dla par heteroseksualnych.

Oczywiście nie wiadomo, jak dziś można by ten projekt zrealizować, ale tymczasem ruch na rzecz praw mniejszości seksualnych nie powinien asymilować się do przyjętych wzorców społecznych kosztem członków tejże mniejszości, których taka asymilacja nie obejmie albo wręcz nie interesuje”.

T. Basiuk, Coming out po polsku, w: Queer studies. Podręcznik kursu, red. R. Biedroń, J. Kochanowski, M. Abramowicz, https://kph.org.pl/publikacje/queerstudies_podrecznik.pdf, s. 119-120.